Ek wonder wat van jou geword het
Jy wat nog so by my spook
Ek weet net ons het die vuur gemaak
Die wêreld aan die brand gestook
Nou is die nagte soveel stiller
Die dae eis hul eie tol
Maar ons twee was die wilde wind se blare
Ons kaartjies lê die hele wêreld vol
Tussen treine, tussen stasies
Lê daar basies net die leë spore
Tussen treine, tussen stasies
Lê die leë spasies van die onskuld nou verlore
Nou vra ek waar het alles begin
Die ding van los wees voor die wind
Onthou jy ook die rook die yster
Die lig wat in die verte blink
Dan dink ek terug aan soveel dae
Soveel stawe op die spoor
Ja, daar was voorheen 'n tyd van treine
Waar en waneer het ons dit verloor
Tussen treine, tussen stasies...
Elke keer was dit 'n afskeid
Maar elke keer weer 'n begin
'n Honderd haltes langs die spoor
Elke stasie het sy eie skim
Miskien het ek verleer om te kyk
Jy bepaal jou eie baan
Soms sien ek die skadu van jou spieëlbeeld
As spieëls verbrokkel voor die maan
Tussen treine, tussen stasies...
(c) Richard van der Westhuizen en Lochner de Kock
No comments:
Post a Comment